یه روز ۴ تا مطرب که یکیشون تار میزده ،یکیشون تنبک و یکیشون دف و دیگری نی ،کاسبیشون کساد بوده و نون نداشتن که بخورن  
‫ ‫یکیشون میگه : بیاید بریم دم قصر پادشاه . اونجا آدمای پولدار زیادن شاید یه چیزی کاسب شدیم . ‫ ‫بلند میشن میرن دم قصر.
از بخت واقبالی که داشتن ،اونروز پادشاه شاد و شنگول توی باغ قصر قدم میزده و با شنیدن صدای ساز اونا از خوشحالی به مأموراش دستور میده که : هرکدومشون هر آلت موسیقی که تو دستشونه رو پر از سکه کنید . ‫
 ‫اونی که طبل داشته ،طبلشو پراز سکه میکنن . ‫اونی که تار داشته تارشو پراز سکه میکنن ‫ اونی که دف داشته دفشو پر از سکه میکنن ‫ ‫میان سراغ اون که نی داشته ،میبینن سکه توی نی نمیره،یه لگد میزنن به بدبخت و میگن برو . ‫
‫مدتها از این ماجرا میگذره و دوباره مطربا کاروبارشون کساد میشه .باز چون پول پادشاه بهشون مزه کرده بوده تصمیم میگیرن برن دم قصر و ساز بزنن . ‫ ‫ازقضا اونروز پادشاه توی حیاط قصر بوده و بسیار خشمگین قدم میزده و بادندوناش لبشو میجویده که صدای ساز بیموقع بگوشش میخوره و عصبانی تر از قبل میشه و دستور میده ،هرکدوم از این مطربارو بگیرن و هر آلت موسیقی که تو دستش هست رو بکنن به ماتحتش . ‫ ‫اون که طبل داشته رو میارن ،میبینن طبل که نمیره اونجا ،ولش میکنن بره ‫ ‫اونی که تار داشته رو میارن ،میبینن نمیره ولش میکنن ‫ ‫اونی که دف داشته رو میارن میبینن نمیره ولش میکنن ‫ ‫اونی که نی داشته ....